اگر با دقت بنگریم هر دو قشر طلبه و دانشجو برای خوشبختی دنیا و آخرت خود تلاش می‌نمایند و قطعاً نیز پیشرفت و خوشبختی دینی و دنیایی همه انسان‌ها در گرو علم و دانش است و الله متعال هم اشخاصی که برای خودشان خوشبختی و سرافرازی دنیا و آخرت را طلب می‌کنند، اینطور معرفی می‌کند: […]
اگر با دقت بنگریم هر دو قشر طلبه و دانشجو برای خوشبختی دنیا و آخرت خود تلاش می‌نمایند و قطعاً نیز پیشرفت و خوشبختی دینی و دنیایی همه انسان‌ها در گرو علم و دانش است و الله متعال هم اشخاصی که برای خودشان خوشبختی و سرافرازی دنیا و آخرت را طلب می‌کنند، اینطور معرفی می‌کند: «ومنهم من یقول ربنا آتنا فی الدنیا حسنة و فی الآخرة حسنة وقنا عذاب النار ❋ أولئک لهم نصیب مما کسبوا والله سریع الحساب».
طبق این آیات آنان که جویای سعادت دنیا و آخرت‌اند و در پی خوشبختی هر دو سرا هستند، از دسترنج خود بهره‌مند خواهند شد و برابر کوششی که برای دنیا می‌ورزند و تکاپوئی که در راه آخرت از خود نشان می‌دهند، در هر دو جهان از کرده‌ی خود سود می‌برند و سعادت دنیا و آخرت نصیبشان خواهد شد.
لذا اهل دو پایگاه علم و دانش – یعنی حوزه و دانشگاه – هر چه بیشتر باید به همدیگر متوجه باشند و از علوم همدیگر بهره‌مند شوند.
حوزه‌های علمیه که پایگاه‌های علوم شرعی و دانشگاه‌ها که پایگاه‌های علوم مختلف می‌باشد، لازم است تا در کنار هم و با هم باشند، لازم است تا یک طلبه ما با علوم و فنون مختلف آشنایی و تا حد امکان مهارت داشته باشد؛ زیرا یک عالم دینی اگر خود در هر کاری مهارت حاصل کند، قطعاً تأثیرگذاری وی بیشتر خواهد بود و از آن‌طرف اگر یک دانشجو با حوزه و علما ارتباط داشته باشد و علوم دینی و در رأس آن قرآن را بیاموزد و این کلام الهی را حفظ نموده و تفسیر آن را کسب نماید، بسیار بسیار در جامعه دینی و دنیایی تأثیرگذار خواهد بود و جامعه ما این‌چنین اشخاصی را می‌طلبد و اینها گم‌گشته‌های جامعه ما هستند که آنها را جامعه با آغوش باز در بر می‌گیرد.
آری، پس هر چه بیشتر این دو قشر همدیگر را دریابند و در کنار هم برای اصلاح و آبادنی و عمران دنیا و آخرت خویش تلاش نمایند، باید فراموش نکنیم که امروز زمانی است که فقط به بالندگی باید بیندیشیم و تفکرات منفی را از خود دور نموده و در اصلاح و مهربانی و سرافرازی و آبادنی جامعه خود و دیگران در دنیا و آخرت بکوشیم.
نویسنده: احمد حسنی ماخونیک