نه کنت گوں کس زمانگ مهربانی دو روچ انت بس بهارگاهَے جوانی نه مانیت بے وفائیں زندگانی غمانی مرکز انت اے دهر فانی دلان نیلیت په عیش و شادمانی مدام ناکام کنت در کامرانی سِد اَنت دنیا توکا دوست و جانی ادا کاینت مصیبت ناگهانی اجل کیت گار بیت زند نشانی به غیر از ذات […]

نه کنت گوں کس زمانگ مهربانی
دو روچ انت بس بهارگاهَے جوانی

نه مانیت بے وفائیں زندگانی
غمانی مرکز انت اے دهر فانی

دلان نیلیت په عیش و شادمانی
مدام ناکام کنت در کامرانی

سِد اَنت دنیا توکا دوست و جانی
ادا کاینت مصیبت ناگهانی

اجل کیت گار بیت زند نشانی
به غیر از ذات پاکا کس نه مانی

محمد روانبد