حضرت رسول الله صلی الله علیه وسلم به بارگاه خداوندی فریاد می‌کند: «يَا حَيُّ يَا قَيُّوْمُ بِرَحَمَتِكَ أَسْتَغِيْثُ، أَصْلِحْ لِي شَأْنِيْ كُلَّهُ وَلاَ تَكِلْنِيْ إِلَى نَفْسِيْ طَرْفَةَ عَيْنٍ»؛ ای زندهٔ حقیقی! ای نگهدارندهٔ تمام جهانیان! به بارگاه رحمتت فریاد می‌کنم، به خاطر رحمتت هر حالتِ مرا اصلاح کن و یک لحظه مرا سپردِ نفسم مکن. […]

حضرت رسول الله صلی الله علیه وسلم به بارگاه خداوندی فریاد می‌کند: «يَا حَيُّ يَا قَيُّوْمُ بِرَحَمَتِكَ أَسْتَغِيْثُ، أَصْلِحْ لِي شَأْنِيْ كُلَّهُ وَلاَ تَكِلْنِيْ إِلَى نَفْسِيْ طَرْفَةَ عَيْنٍ»؛ ای زندهٔ حقیقی! ای نگهدارندهٔ تمام جهانیان! به بارگاه رحمتت فریاد می‌کنم، به خاطر رحمتت هر حالتِ مرا اصلاح کن و یک لحظه مرا سپردِ نفسم مکن.

حضرت رسول الله صلی الله علیه وسلم دعای جامعی تعلیم دادند که در آن علاج هر سختی و پریشانی، کامیابی دو جهان و درخواست اصلاح نفس وجود دارد. حضرت مولانا الیاس – رحمه الله- بانی تبلیغ این دعا را به کثرت می‌خواند و کلمهٔ «أستغیث» را طوری ادا می کرد که گویا الله تعالیٰ را می‌بیند.

منبع: خزائن شریعت و طریقت
 ترجمه:‌ عبدالکریم دهواری