سنت آنلاین

قاضی شُریح بن حارث گوں وتی چُکّا نشتگ و وَرَگ، ورگا ات کہ چُکا چہ پتا جست کت اَے اباجان!
منیگ و لھتے مردمانی میانجیا اڑ و کڑ ھست انت من چہ ترا شور و سلاہ گرگ لوٹاں کہ اگاں من حق سرا آں گڑا فیصلہا تئی آمیدگسا کاراں و تو گوں انصافا منی حقا فیصلہ بدَے، بلے اگاں تو زانَے کہ من ناحقاں و فیصلہ منی حقا نہ بیت گڑا من گوں دیمَے مردماں وڑے و راھے پچ کناں تاکہ مئے فیصلہ بہ بیت۔

پتا جست کت ! بہ گوش جیڑہ چے انت?
چکا تفصیل گوشت و ھلاس کت۔
پتا درائینت کہ تو بیا آمیدگسا ۔
چکا ھو کت ۔
دومی روچا کیس آرگ بوت ماں آمیدگسا دوئیں فریق ساڑی بوت انت، قاضیا گوش دارگا پد چکَّے خلافا فیصلہ دات۔

چہ آمیدگسا فارغ بوگا پد پت و چک گسا آتک انت، چکا چہ پتا جست کت ۔
اے منی پت! تئی فیصلہَے سرا منا ھچ ایراد نیست بلے منا غم ایش انت کہ چہ آمیدگسا پیسر من ترا شور و سلاہ گپت تو منا بہ گوشتیں کہ فیصلہ تئی حقا نہ بیت ، تو منا اینچوک مھلوکَے دیما رسوا کت، اے نوبت منی سرا نیاتکگ ات گڑا من گوں اے مردماں یک راھے پچ کتگ ات۔

قاضی شریحا پسہ دات:
اے منی چک منا اللہ پاکَے سوگند انت کہ منا تو سک باز دوستَے، بلے منا چہ ترا گیش وتی اللہ دوست انت، پہ من ھچبر اے جائز نہنت کہ من وتی پروردگارا ناراض بہ کناں، اگاں من ترا بہ گوشتیں کہ فیصلہ تئی حقا نہ بیت گڑا حقدارا حق نہ رس اتگ ات، تو شتگ و فیصلہ کتگ ات، منا وش نہ بیت کہ حقدارا حق مہ رس ایت، پمیشکا من ‘’حق بہ حقدارا رسگَے فیصلہ کت۔

المتنتظم فی تاریخ الملوک والامم لابن الجوزي/۶ /۱۸۵٫

رجانکار: یلان زامرانی