برخی از انسان‌ها با آنکه سراسر خير بودن فرايض شرعی را می‌دانند، با هزار و يک بهانه از ادای آن فرار می‌کنند و می‌پرسند حکمت و فوايد آن چيست؟ آيا اين احکام در اين عصر ضرورت دارد؟ آيا… غافل از آنکه فرايض اللهی از جانب دانای غيب و حکيم مطلق برای تمام عصرها طراحی شده […]
برخی از انسان‌ها با آنکه سراسر خير بودن فرايض شرعی را می‌دانند، با هزار و يک بهانه از ادای آن فرار می‌کنند و می‌پرسند حکمت و فوايد آن چيست؟ آيا اين احکام در اين عصر ضرورت دارد؟ آيا…
غافل از آنکه فرايض اللهی از جانب دانای غيب و حکيم مطلق برای تمام عصرها طراحی شده است.
اما همين انسان‌نماها فرايض اجداد سابق خود را که از آن به فرهنگ درخشان و آداب و رسوم ملی و… تعبير می‌شود و بيشتر آن ناشی از جهل و عقب‌ماندگی گذشتگان بوده؛ از جمله چهارشنبه سوری که سراسر شر محض است با هزار و يک سخن مزخرف و غير عقلانی چشم بسته آن را تبليغ و عملی می‌کنند و حاضر نيستند منصفانه آن را نقد کنند و اندکی در مضرات آن بينديشند و…
انسان بايد خود و فرهنگ تاريکش را نقد کند نه شرع قطعی و قرآن را؛ آنجا وظيفه ايمان و عمل است نه نقد؛ چون نياز به آن نيست و مجال آن نيست؛ مگر تصور آن می‌رود که آفريده، آفريدگارش را نقد کند؟
نویسنده: عبدالحکیم سیدزاده