در طول تاریخ علماء و دلسوزان امت اسلامی برای پیشرفت و ترقی دین و نشر قرآن و احادیث نبوی سعی و تلاش کرده‌اند، به برکت همین کوشش و تلاش «قرآن کریم»، «احادیث نبوی» و «تعلیم و تعلم» در بین مردم منتشر شد و برای همین منظور در هر شهر و روستا مدارس، مکاتب و مساجد بنا شد.
علماء بزرگ‌ترین نعمت پروردگار برای انسان‌‌ها هستند. شاعر عرب می‌گوید: «إذا ما مات ذو عِلمٍ وتـقـوى فقد ثُلِمت من الإسلام ثُلمة؛ هرگاه انسان عالم و پرهیزگار از دنیا می‌رود، در اسلام شکاف و رخنه ایجاد می‌شود.»
مرحوم مولانا محمد دهقان عالم ربانی، مفسر و محدث معاصر و داعی و ناشر دین الله تعالی بودند. ایشان بيش از پنج دهه از عمر با برکت‌شان را در خدمت «قرآن»، «حدیث» و «تعلیم و تعلم» سپری کردند و نیز در نشر دین و سنت‌های رسول‌ اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم نیز بهره‌ وافر داشتند و عمر ایشان به عبادت و بندگی و دعا و تضرع گذشت.
مولانا محمد دهقان رحمه‌الله به مسئولیت و وظیفه خود عمل کردند و عمر مبارکشان را صرف کارها و فعالیت‌های دینی و خدمت طلاب و علم کردند. ایشان در دنیا به اخلاص، دین‌داری، تقوا و پرهیزگاری پایبند بودند. بالاخره ایشان پس از سال‌ها خدمت به دین اسلام و نشر قرآن و احادیث نبوی به دیدار پروردگار خود و ملاقات پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم رفتند.
امروز مردم ما دعاگو و دلسوز خودشان را از دست دادند. با وفات مولانا محمد دهقان رحمه‌الله، دل‌های ما شکست. امیدوارم خداوند متعال بر دل‌های شکسته ما مرهم بگذارد و ما و ملت ایران را از هر نوع بلا و آفت مصون و محفوظ نگه دارد. دعای‌های ایشان رحمه‌الله را در حق ما و ملت‌مان قبول بفرماید.
جناب مولانا تجربه عمل قلب باز را داشتند و از بیماری دیابت و فشارخون رنج می‌بردند. بنده در طول سفرها تقریباً ۱۲روز خدمت حضرت استاذ مکرم مولانا محمد دهقان رحمه الله بودم. مرحوم مولانا شب‌‌ها با وضو می‌خوابیدند و آخر شب برای اقامه نماز تهجد بیدار می‌شدند. بنده آرزو داشتم مولانا یک‌ شب به خانه‌ام تشریف آورند و آنجا نماز شب ادا کنند تا با بندگی و عبادتشان فضای منزل‌مان مملو از معنویت شود و همین اتفاق نیز رخ داد و این سعادت نصیبم شد .
برادران عزیز! ما باید سعی و تلاش کنیم که علمای خود را پاس بداریم و همواره گوش‌به‌فرمانشان باشیم و نصایح و اندرزهای‌شان را در زندگی خود و خانواده بیاوریم.
هرگاه در میان ما بندگان صالح و نیک باشند، عذاب و گرفت پروردگار در مناطق نمی‌آید، زیرا آنان با عبادت و بندگی و تضرع و زاری، جلوی عذاب‌های الهی را می‌گیرند، اما افسوس و صد افسوس زمانی که آنان از میان ما بروند و جای‌شان همچنان خالی می ماند.
ذکر و یاد علما، وارثان انبیاء و بندگان مقرب الله تعالی باعث خیروبرکت مجالس می‌شود. از صمیم قلب دعا می‌کنم تا زمانی که دنیا پایدار است، خداوند در پناه خود مدرسین و علماء را از هر نوع بلا و آفت مصون نگه دارد و مدرسۀ عین‌العلوم گُشت و سایر مدارس را ترقی و پیشرفت عنایت کند.

✍🏻 مولانا نواب حوت / امام جمعه و مدیریت مدرسه علوم دینی توحیدیه دهستان کهیر ۶ آبان ۹۹ مصادف با ۱۰ ربیع الأول ۱۴۴۲