مولانا عبدالحکیم سیدزاده ـ استاد حدیث عین العلوم گُشت ـ در کانال تلگرامیاش نوشت: يکى از کاربران گمنام (یعنی با آی.دی. مجهول) در تلگرام از بنده پرسيده است که آيا پدر شما طلب شفاعت از پيامبر هنگام زيارت مدينه را قبول داشتند؟ و اما پاسخ استاد: وظيفهٔ شرعى پدر بنده و همهٔ مؤمنان عمل بر […]
مولانا عبدالحکیم سیدزاده ـ استاد حدیث عین العلوم گُشت ـ در کانال تلگرامیاش نوشت: يکى از کاربران گمنام (یعنی با آی.دی. مجهول) در تلگرام از بنده پرسيده است که آيا پدر شما طلب شفاعت از پيامبر هنگام زيارت مدينه را قبول داشتند؟
و اما پاسخ استاد:
وظيفهٔ شرعى پدر بنده و همهٔ مؤمنان عمل بر سنت پيامبر صلى الله عليه وسلم بوده و هست؛ زيرا در قرآن و سنت بدان امر شده است، نه طلب شفاعت هنگام زيارت مرقد مطهر.
پدر بنده مولانا سيد عبدالواحد ـ رحمه الله ـ پيرو سنت نبوى بود و در هر چيز سنت را دنبال مىکرد و قطعاً اميد شفاعت داشته است.
وقتى که ما پيرو سنت باشيم حتماً بهترين نوع شفاعت و شرف معيت پيامبر نصيبمان مىگردد؛ اما بدون آن طلب شفاعت بيکار است.
اگر انسان ايمان و عمل بر سنت نبوى داشته باشد ولو اينکه براى يک بار هم طلب شفاعت نکند، سر سوزنى زيان نمىکند؛ زيرا با اين دو امر، شفاعت قطعى است.
اما اگر ايمان و عملِ سنتگونه نباشد و شبانهروز بر مراقد مطهر طلب شفاعت باشد، سر سوزنى سود ندارد.
فريضهٔ بشر همان عبوديت و طلب آمرزش است که در قرآن آمده است، طلب شفاعت بعد از اثبات جرم و عدم مغفرت آن است.
شفاعت برنامهٔ خدايى است جهت تکريم و اجلال از پيامبر صلى الله علیه وسلم و عنايت و لطف در حق مسلمان و اين امر مربوط به بشر نيست.