خانواده، ریشه و تار و پود اصلی و عمده بنای جامعه و شخصیت‌سازی فرزند است. اولین بوته زندگی در خانه و خانواده جوانه می‌زند. روشن است كه نعمتهای خداوندی هر چه ارزشمندتر باشد، در روز واپسين حساب دشواتری را در پی خواهد داشت و جوانی نیز يكی از همان نعمتهای سترگ و ارزشمندی است كه […]
خانواده، ریشه و تار و پود اصلی و عمده بنای جامعه و شخصیت‌سازی فرزند است.
اولین بوته زندگی در خانه و خانواده جوانه می‌زند.
روشن است كه نعمتهای خداوندی هر چه ارزشمندتر باشد، در روز واپسين حساب دشواتری را در پی خواهد داشت و جوانی نیز يكی از همان نعمتهای سترگ و ارزشمندی است كه انسان بايد در دادگاه عدل الهی در روز قیامت پاسخگوی چگونگی گذراندن و پاس کردن آن باشد.
اصلاحِ جامعه منوط به اصلاح و تربیت جوانان و فسادش نیز منوط به فسادِ آن است.
ما هر اندازه که جوانانِ متین، صادق، متدین و آراسته با آموزه‌های اسلامی و دینی داشته باشیم، همان اندازه نیز: جامعه‌ای متدین و سالم خواهیم داشت.
اما فقر ویرانگر جوانی بر جوانان ما سایه افکنده و دامنِ آنان را لکه‌دار کرده است و این فقر نه از نوع مادی بلکه زیان‌بارتر از آن؛ «فقر چگونه گذراندن دوره جوانی» است.
در واقع این نوعِ فقر از دوری سیره پاک پیامبر خوبی‌ها “صلوات‌الله‌عیله” سرچشمه می‌گیرد.
جوانی که نمی‌داند از نعمت جوانی چطور و چگونه بهره ببرد قطعا و صد البته در دام دوستان و رفیقانی که گرگ در پوستین میش‌اند گرفتار می‌شود و کم‌کم از سایه درخت دین دور و به آفتاب سوزان گناه، معصیت، اعتیاد، سرقت، قتل و..نزدیک و نزدیک‌تر شده و در نتیجه عرصه زندگی را برای خود، خانواده و اطرافیانش تنگ می‌کند.
برخی از دخترانِ جوان نیز با آرایش‌های زننده، لباس‌های تنگ و نازک و چادرهای رنگین و نازک در پارک‌ها و بازارها وِل می‌گردند و آمارشان در بازار بیش از آمار مردان است و با همۀ مغازه‌دارها آشنایند؛ لذا از همۀ این‌ها به وضوح فهمیده می‌شود که «فقر جوانب» در جوانان به مراتب مخرب‌تر و خطرناک‌تر از فقر مادی است.
در این بین اعتیاد، شایع‌ترین آسیب جوانان، امروزه در بین جوانان ما به‌شدت فوران کرده است، تا جایی که امروز نه پیر می‌شناسد ونه جوان، نه زن می‌شناسد نه مرد، همه را فراگرفته است؛ اعتیاد به مواد مخدر و مشروبات الکلی جوان یا جوانانی را به دام خود می‌اندازد که اول از قلیان و دورهمی‌های دوستانه در کافی‌شاپ‌ها و سفره‌خانه‌های سنتی و مدرن شروع کرده‌اند، موادمخدر و مشروبات الکلی چنان عقل و فکر را می‌پوشاند و تسخیر می‌کند که فرد عقل و منطق خویش را از دست می‌دهد و فکر می‌کند بزرگی و مردانگی فقط درهمین دام است وبس
اگر با دقت بنگریم همۀ این‌ها نتیجۀ بی‌تفاوتی پدران و مادرانی است که در بدو تولد این جوانان، به پاس تشکر از الله متعال که به آنان فرزندی عنایت کرده است، به همسایگان و عزیزان‌شان شیرینی و حلوا داده‌اند و گوسفند سر بریده‌اند و کلی دور هم شادی کرده‌اند و نام نیکی برای فرزند خویش انتخاب نموده‌اند اما در تربیت او کوتاهی کرده‌اند.
والدین باید نعمت جوانی را برای فرزندان خویش با دانشی به‌روز تبیین کنند زیرا: آنان اولین مربیانِ فرزند و خانه نیز اولین مدرسه تربیت آنان است. اگر اولین خشتِ تربیت و فقر سواد کج نهاده شود، دیوارِ تربیت و سواد تا ثریا کج می‌رود و آخرش روی خود آنان سقوط خواهد کرد و باعث هلاکت خواهد گشت.
مربیانِ بعدی اعم از علماء، معلمان، اساتید و هئیت‌های علمی حوزه و دانشگاه، مبلغان و دیگر دلسوزان جامعه هر اندازه بکوشند، نمی‌توانند آن دیوارِ کج را راست یا مجدد آوار برداری و بنا کنند؛ پس می‌طلبد پدران و مادران دلسوزانه و با توجه تمام عیار و با افتخار از همان آغاز نوجوانی فرزندان خویش جایگاه و ارزش جوانی را برای فرزندان تبیین کنند تا خدای ناکرده فرزندانشان راه را بی‌راهه نروند و جوانی را در چاهسار گناه، معصیت و اعتیاد به مخدرات و مشروبات الکلی پاس نکنند.
سینا سعادتمند