سنت آنلاین

ولادت و تحصیلات:

مولانا محمدعلم حسين‌بر در سال ۱۳۳۳ در شهر گشت متولد شد پدرش خليل، نامش را محمدعلم گذاشت.

ايشان تا كلاس سوم ابتدايی در مدرسه خيام گشت به تحصيل پرداخت و در ضمن به تحصيلات دولتی به فراگيری دروس دينی در حوزه‌ی علميه‌ی گشت مي‌پرداخت.

دو سال بعد از ترك تحصيلات دولتي، حدوداً در سال (۲ـ۱۳۹۱ هـ.ق). به زنگيان رفت و از محضر اساتيد بلند پايه‌ي آن‌جا هم‌چون مولانا عبدالعزيز ساداتي، مولانا عبدالكريم، مولانا رحيم‌بخش بلوچ‌زهي استفاده نمود و پس از گذراندن دوسال در زنگيان، در سال ۱۳۹۳ به پاكستان رفت و در دارالعلوم كراچي ثبت نام نمود و به مدت هفت سال از اساتيد برجسته‌‌ی آن‌جا هم‌چون مولانا محمدرفيع عثماني، مفتی محمدتقی عثمانی، مولانا شمس‌الحق، مولانا غلام‌محمد، مولانا عبدالحق حقانی، مولانا عزيزالرحمان هزاروی و … استفاده نمود و در سال (۱۳۹۹هـ.ق). فارغ التحصيل شد.

مولانا محمدعلم پس از فارغ التحصيلی به مدت يك سال در مدرسه دينی عين العلوم گشت به تدريس پرداخت و سپس در سال ۱۴۰۱ برای گذراندن تحصيلات آكادمی به دانشگاه اسلامي مدينه منوره رفت و چهار سال در آن‌جا در دانشكده دعوت و اصول دين تحصيل نمود و از اساتيد برجسته‌ی آن‌جا هم‌چون دكتر علي بن عبدالرحمان حذيفی، دکتر جمعه علی خولی و … استفاده نمود و در سال ۱۴۰۵ پس از نگارش پايان‌نامه‌اش در موضوع زندگی‌نامه‌ی سلمان فارسی، به اخذ درجه‌ی كارشناسي (ليسانس) نايل آمد.

مسئوليت‌ها و خدمات:

مولانا محمدعلم در سال ۱۴۰۰ به مدت يك سال به تدريس در مدرسه ديني گشت پرداخت و پس از گذراندن مقطع ليسانس، دوباره به محل سابق برگشت و تا پايان عمر در آن‌جا به تدريس پرداخت و از اساتيد برجسته و تراز اول مدرسه دينی بود که با مهارت و توانايی بالايی به تدريس علوم مختلف از جمله فقه، حديث، و … اشتغال داشت. و در کنار تدريس، در بخش معاونت آموزشی مدرسه، همکار مولانا دهقان بود.

مولانا سال‌ها نيز امامت نماز در مسجد صديق اکبر محله‌ی چکسوچی گشت را برعهده داشت و گاهی پس از نماز فجر به تفسير قرآن برای عموم مردم می‌پرداخت.

ايشان جزو طراحان سوالات امتحانات نهايی شورای هماهنگی مدارس دينی اهل سنت استان و جزو هيأت سه نفره بازبينی تصحيح اوراق امتحانی آن شورا نيز بود.

خصوصيات اخلاقی

مولانا محمدعلم عالمي قانع بود. هرگز چشم طمع از دستگاه‌های دولتی و ثروتمندان نداشت. در لباس، کفش و مسکن ساده و بي‌آلايش بود. از تکلفات به دور بود. ساده‌زيستی و گم‌نامی از خصوصيات بارز ايشان بود. در اوقات فراغت به کارها‌ی کشاورزی و امور منزل می‌پرداخت. تا جايی که در توان داشت به مشکلات مردم رسيدگی می‌کرد. در طول زندگی پربرکت خويش همواره پاسخگوی پرسش‌های مردم و جوانان بود. ايشان آن قدر بزرگوار بود که در مقابل هيچ سوالي روترش نمی‌کرد و با کمال بردباری هم نفسی می‌کرد و کنار می‌آمد و جواب می‌داد. در تدريس ويژگي‌های منحصر به فردی داشت که آرام و آهسته به تدريس می‌پرداخت و اصل مسأله را روشن می‌کرد و می‌فهماند و به نظر شاگردانش احترام می‌گذاشت.

ايشان بی‌نهايت متواضع بود. هميشه لبخند بر لب داشت، گشاده رو و خوش مشرب بود. با طلاب رفتاری محبت‌آميز و پدرانه داشت. بي‌ادبي برخي از طلاب او را خشمگين نمی‌ساخت. با وجود پايه علمي بلندی که داشت، خودش به تنهايی کارهايش را انجام می‌داد و حتی راضی نبود که طلاب به وی کمک کنند. از کارهای لغو و بيهوده و از دنيا و ماديات گريزان بود. ايشان پيرو قرآن و سنت بود و از اختلاف و درگيری مذهبی و دنيايی به شدت دوری می‌نمود.

مولانا محمدعلم با وجود دانش عميق و بسيارش همواره از اظهار فضل و خودبرتربيني پرهيز داشت و با روحيه‌ای خداجويانه تشنه‌کامان صحرای دانش را چونان ابر رحمتی سيراب می‌کرد و عطش علمی‌شان را برطرف می‌ساخت.

مولانا از خود دو دختر و ۶ پسر به يادگار گذاشت. فرزند ارشد ايشان دکتر محمداسلم، در دانشگاه دريانوردی چابهار به تدريس و فعاليت‌های علمي و تحقيقی مشغول است.

وفات:

مولانا محمدعلم در (۱۹/ آذرماه/۱۳۹۵ = ۹/ربيع الاول/۱۴۳۸) بر اثر حمله‌‌ی قلبي چشم از جهان فرو بست.