سنت آنلاین

این‌روزها همه از افغانستان و تحولات آن سخن می‌گویند و هر کس نظری می‌دهد؛ عده‌ای مخالف و عده‌ای موافق هستند. پیروزی‌های امارت اسلامی برای جهانیان حائز اهمیت است و به‌همین جهت در صدر اخبار جهان قرار گرفته است.
در این میان، ذکر چند نکته ضروری‌ به‌نظر می‌رسد:
١. تفاوت در رویکرد اجتماعی – سیاسی امارت اسلامی؛
٢. استفاده از پتانسیل‌های مطبوعاتی روز برای دفع شبهات و خنثیٰ‌سازی دسیسه‌ها و سوء‌استفادهٔ معاندان؛
٣. در هم آمیختن زبان دیپلماسی و جهادی تا کسی نتواند از درِ مذاکره، آنان را وادار به چیزی کند که با رویکرد اسلامی‌شان در منافات باشد؛
٤. رسیدن به درک درستی از ماهیت سیاست؛ اگر پشت پرده با فلان و فلان کشور مراوداتی دارند، به این معنا نیست که سرسپرده و دست‌نشاندهٔ آنان هستند، بلکه این را می‌رساند که هردو برای رسیدن به اهدافی چند، تا مدتی همکاری می‌کنند، کار از یکی و مال از دیگری. هوش سیاسی یعنی این‌که بتوانی در راستای رسیدن به اهداف خود، در آنِ واحد با جناح‌های مختلف و مخالف در ارتباط باشی ـ اگرچه پنهانی باشد ـ، الحرب خدعة؛جنگ یعنی نیرنگ.
٥. گروه‌ها و افرادی که با امارت اسلامی مخالفت می‌ورزند، از دو حال خالی نیستند؛ یا با اسلام و قدرت‌گیری آن مخالف هستند و یا اینکه با خشونت و سخت‌گیری مفرِط اسلامی موافق نیستند. پُرواضح است که مخالفتِ غیر مسلمانان، از مخالفت‌شان با اصل اسلام و قدرت‌گیری دوبارهٔ آن نشأت می‌گیرد، مخالفت و نارضایتی برخی از مسلمانان، اما به دلیل این است که می‌ترسند طالبان، همچون سابق، چهرهٔ خشنی از اسلام به نمایش بگذارند و هرگونه خشونت، تحجر و ظلم را به نام اسلام تمام کنند. لذا، وقتی امارت اسلامی می‌گوید ما تغییر کرده‌ایم و چون سابق عمل نمی‌کنیم و به دنبال اجرای احکام الهی هستیم و می‌خواهیم امنیت و آرامش را به کشورمان بازگردانیم، پس دلیلی برای مخالفت با ایشان باقی نمی‌ماند‌ و دشمنی با امارت اسلامی و فرافکنی علیه آنان، نمی‌تواند هیچ توجیه عقلی، عرفی، شرعی و منطقی داشته باشد. اگر هم از آینده واهمه دارند، پس لازمهٔ آن سکوت است تا آینده بیاید، نه آب ندیده و موزه کشیده.
اللَّيَالِيَ وَالْأَيَّامَ حَامِلَةٌ /٭/ وَلَيْسَ يَعْلَمُ غَيْرُ اللهِ مَا تَلِدُ
شب آبستن است تا چه زاید سحر…

✍🏻 محمّد نارویی/ ثانی