سنت آنلاین

اگر کلام بی‌بدیل خدای مهربان را ورق بزنیم و با تدبر تلاوتش کنیم، ناخودآگاه چشمان‌مان به آیاتی خواهد افتاد که آفریدگار هستی، در آن آیات، از افرادی خاص اعلان رضایت می‌کند و از آن‌ها به‌عنوان مؤمنانِ به حق و راستین یاد می‌کند. کسانی که به گواهی قرآن، مورد آمرزش نیز قرار گرفتند.
این جماعت برتر و افتخارآفرین «صحابه» نام دارند؛ بزرگ‌مردانی که پیامبر‌ مهربانی‌ها صلی الله علیه وسلم را ملاقات کردند و به ایشان ایمان آوردند و با همین ایمان راستین از دنیا چشم فرو بستند.
صحابهٔ کرام رضی الله عنهم أجمعین، انسان‌هایی پاک و دارای صفات نیک و والایی بودند و بنا‌بر تعبیر حضرت ابن‌مسعود رضی الله عنه: «یاران پیامبر، دانشمند‌، بی‌تکلف‌ و ساده‌زیست بودند.»
یاران جان بر‌کفِ پیامبرِ مهربانی‌ها، عابدان و شب‌زنده‌داران شب و مجاهدان روز بودند، شخصیت‌های نازنینی که در میادین مختلف، دوشادوش سرورشان جان‌نثاری می‌کردند، به گونه‌ای که خستگی به تن‌شان راهی نداشت.
بزرگ‌مردانی که هم در حیات پیامبر صلی الله علیه وسلم و هم بعد از رحلت ایشان، یاوران راستین و حقیقی دین اسلام بودند و در این راستا از هیچ تلاش و کوششی دریغ نمی‌کردند. بنابر گفتۀ حضرت شاه عبدالعزیز رحمه‌الله: «حواریون حضرت عیسی علیه الصلاة‌ والسلام، پیش از اینکه حضرت مسیح به آسمان برده شود، از آیین ایشان پاسداری کردند، اما بعد از صعود ایشان به آسمان‌ها، نتوانستد از آیین ایشان پاسداری کنند، ولی یاران پیامبر اسلام صلی‌الله علیه وسلم، هم در حیات ایشان و هم بعد وفات‌ ایشان از دین اسلام حمایت و پاسداری کردند.»
صحابهٔ کرام همه تن، دین خدای مهربان را یاری کردند و پیام نجات‌بخش این دین آسمانی و جامع را به اطراف و اکناف عالَم رساندند و در این زمینه تمامی استعدادها و صلاحیت‌های خویش را صرف کردند.
انسان‌های پاک‌طینت، از این تربیت یافتگان پیامبر‌ِ خوبی‌ها، به نیکی یاد می‌کنند و نقش قدم ایشان گام‌زن می‌شوند، اما انسان‌های نگون‌بخت دربارۀ ایشان کم‌لطفی و دهن‌کجی می‌کنند، اینجاست که با توهین بدترین‌ها به بهترین‌ها، خشمِ خدای قهار به‌جوش می‌آید و انواع مصیبت‌ها بر بدترین‌ها سرازیر می‌شود./ سنت‌آنلاین

نویسنده: عبدالحکیم نافع