در این نشست خبری که خبرگزاری ایسنا آن را منتشر کرده است، از جنایات رژیم صهیونیستی و نیز صدور قطعنامه شورای حقوق بشر سازمان ملل علیه ایران گرفته تا پرونده هواپیمای اوکراینی، پرونده محسن شکاری، بازداشت مجدد خانم سپیده قلیان، پرونده روح‌الله عجمیان، مسمومیت‌های دانش‌آموزی، حملۀ تروریستی به شاهچراغ، حادثۀ تروریستی در شهرستان ایذه، نحوه برخورد با افراد بی‌حجاب و حتی افزایش قیمت سکه سخن به میان آمد که تمام این موضوعات مهم و قابل توجه هستند، اما دریغ از حتی اشاره‌ای کوتاه به جنایت خونینی که هشتم مهرماه سال گذشته در زاهدان اتفاق افتاد.
حال، اگر خبرنگاران حاضر در این نشست خبری، پیرامون حادثۀ هولناک جمعه خونین زاهدان سؤالی مطرح نکرده‌اند که جا دارد به شدت از آنان گلایه کرد که چرا و با کدام قانون و اخلاق و رسالت رسانه‌ای از کنار حادثه‌ای به این بزرگی بی‌تفاوت گذشته‌اند؟ و اگر سخنگوی قوه قضائیه به این موضوع نپرداخته و آن را پشت گوش انداخته است که به شدت جای انتقاد و اعتراض دارد که چرا موضوعی به این مهمی را که حتی رهبری بر پیگیری جدی آن دستور داده و بسیاری از مسئولان به مظلومیت نمازگزارانی که در این حادثه کشته و مجروح شده‌اند اذعان کرده و آن را «فاجعه» خوانده‌اند و همگان بر مظلومیت جان‌باختگان و مجروحان این جنایت اتفاق‌نظر دارند، نادیده گرفته و هیچ ارزشی به خون صدها کشته (شهید) و مجروحی که در هشتم مهرماه در زاهدان و سیزدهم آبان‌ماه در خاش بر زمین ریخته شد، قایل نیست؟! آیا خون سایر شهروندان ایرانی از خون هموطنان بلوچ‌مان رنگین‌تر است؟! به راستی اگر مشابه این حادثه در یکی دیگر از استان‌ها و شهرهای کشور اتفاق می‌افتاد به همین صورت مسکوت و مغفول می‌ماند؟!
بسیاری از مسئولان و نمایندگان مجلس در جریانی که اواسط سال گذشته در چابهار پیش آمد، از عدم اقدام به‌موقع دستگاه‌های ذی‌ربط به این جریان و تبعاتی که این سهل‌انگاری مسئولان به دنبال داشت انتقاد کردند، اکنون همین هشدار را پیرامون حادثۀ جمعه خونین زاهدان نیز باید به مسئولان داد که بی‌توجهی به جنایتی به این گستردگی و عدم اقدام به‌موقع و عادلانه به این قضیه درخصوص مجازات آمران و عاملان آن، و عدم دلجویی از داغدیدگان این حادثه می‌تواند پیامدها و عواقب خطرناکی را به دنبال داشته باشد؛ پس «علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد».
در اینجا مناسب است ضمن تشکر از رسانه‌ها و خبرنگارانی که صدای مردم مظلوم بوده‌اند، گلایه‌ای هم از آن‌دسته از رسانه‌ها و خبرنگارانی بکنیم که آن‌طور که باید در این اتفاق در کنار هموطنان بلوچ خودشان نبودند و در بازتاب این حادثه و انعکاس خواسته‌ها و مطالبات به‌حق و قانونی این‌دسته از شهروندان خود به شدت کوتاهی کردند و حتی بعضاً تلاش کردند تا با بازتاب وارونۀ قضیه، خون‌های ریخته‌شده را ضایع گردانند. اما هنوز هم دیر نشده و می‌شود با عمل به اخلاق و رسالت رسانه‌ای خویش، وجدان خود را آسوده کرد.
- منبع خبر : سنی‌آنلاین