از مواسم ارزشمند و مقدس برای انجام اعمال صالح و کفاره گناهان، دهه اول ذی الحجة میباشد. الله متعال در آیه ۲۸ سوره حج میفرماید: «لِيَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِي أَيَّامٍ مَعْلُومَاتٍ»؛ تا مسلمانان، منافع بیشمار این ایام را شاهد باشند و الله تعالی را در این ایام مشخص، یاد نمایند. طبق نظر […]
از مواسم ارزشمند و مقدس برای انجام اعمال صالح و کفاره گناهان، دهه اول ذی الحجة میباشد.
الله متعال در آیه ۲۸ سوره حج میفرماید: «لِيَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِي أَيَّامٍ مَعْلُومَاتٍ»؛ تا مسلمانان، منافع بیشمار این ایام را شاهد باشند و الله تعالی را در این ایام مشخص، یاد نمایند. طبق نظر اکثر مفسرین سلف، مراد از این آیه دههٔ ذیالحجة است.
خوشبخت و اهل توفیق، کسی است که در این ایام تلاش بیشتری نسبت به انجام کار خیر و عبادت داشته باشد، چرا که به عظمت و شرف این ایام، الله متعال قسم یاد میکند «والفجر ولیالٍ عشرٍ»
ابن عباس -رضی الله عنهما- از رسول اکرم -صلی الله علیه و آله و سلم- روایت میکند: هیچ روزی در ایام سال برای انجام اعمال صالحه محبوبتر در نزد الله ذوالجلال از دهه اول ذی الحجة نیست. (بخاری).
در مسند امام احمد -رحمهالله- به سند حسن از ابن عمر -رضی الله عنهما- آمده که در این ایام، “الله اکبر، لا اله الا الله و الحمدلله” زیاد بگویید.
باید بدانیم که گذشتگان ما در این ایام، نسبت به انجام کارهای عبادی و خیر بسیار تلاش و کوشش مینمودند. حضرت میمون بن مهران میفرماید: در این روزها، مردم به ذکر و تکبیر بسیار مشغول بودند.
به روایت ترمذی و ابن ماجه -رحمهمالله- از رسول اکرم -صلی الله علیه و آله و سلم- روایت شده که روزه گرفتن هر روز از دهه ذی الحجة، معادل روزه یک سال، و قیام هر شب آن به اندازه قیام لیلة القدر محاسبه میشود. و در روایتی، هر عمل در این ایام هفتصد برابر بیشتر از سایر ایام اجر و پاداش دارد.
به روایت بیهقی -رحمهالله- از انس بن مالک -رضی الله عنه- نقل شده که ارزش هر روز این دهه مبارکه در فضیلت، به اندازه هزار روز، و روز عرفه معادل ده هزار روز میباشد.
همچنانکه به روایت مسلم -رحمهالله- از رسول اکرم -صلی الله علیه و آله و سلم- منقول است که روزه روز عرفه، کفاره خطاهای یک سال قبل و بعد انسان است.
پُرواضح است که اعمال صالحه وارد شده در فرمایشات نبوی، شامل همه عبادات فردی و اجتماعی است، اعم از نمازهای فریضه و نافله، روزه، حج، قربانی، تلاوت قرآن، زیاد ذکر نمودن و درود بر رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، صدقه دادن، عیادت مریض، احسان به خلق، آسان گرفتن بر زیر دستان، خوشحال نمودن مسلمانان، برآوردن حاجات و کمک کردن به مردم.
برای کسی که میخواهد قربانی نماید مستحب است که از روز اول ذی الحجه، مو و ناخنهایش را تا روز عید قربان کوتاه نکند. چنانکه به روایت ام سلمه -رضی الله تعالی عنها- از رسول اکرم -صلی الله علیه و آله و سلم- نقل شده: زمانی که هلال ذی الحجة را دیدید و اراده قربانی نمودید از کوتاه کردن مو و ناخنهایتان خودداری کنید. (مسلم)
همچنانکه انجام کارهای عبادی و خیر در این دهه مبارکه از فضیلتی بسیار برخوردار است، انجام هر گناهی در زمینه حقوق الله و حقوق الناس بسیار سنگین خواهد بود.
والله المستعان و علیه التکلان
نویسنده: محمد موحدی
https://www.sunnatonline.org/?p=37464