فارغ از این‌که بدانیم یلدا واژه سریانی‌ست و بی‌ربط با میلاد مسیح نیست و فارغ از تمام احکام مرتبط به حرمت گرامی‌داشت چنین شبی، خواستم از تنها وجه تمایز این شب با سایر شب‌های خدا که همان یک دقیقه طولانی‌تر بودنش است بنویسم. به راستی ما مردمان پارس زمین این‌قدر اوقاتمان را غنیمت می‌دانیم که […]
فارغ از این‌که بدانیم یلدا واژه سریانی‌ست و بی‌ربط با میلاد مسیح نیست و فارغ از تمام احکام مرتبط به حرمت گرامی‌داشت چنین شبی، خواستم از تنها وجه تمایز این شب با سایر شب‌های خدا که همان یک دقیقه طولانی‌تر بودنش است بنویسم.
به راستی ما مردمان پارس زمین این‌قدر اوقاتمان را غنیمت می‌دانیم که حتی برای یک دقیقه چنان مسرور می‌شویم که گویا بسیاری از گره‌های بسته‌ِمان را با این فرصت طلایی یک دقیقه‌ی می‌گُشایم.
اما با کمی تأمل متوجه می‌شویم، چقدر از این یک دقیقه‌ها از دستمان هدر می‌رود، و گویا هیچ اتفاقی نیفتاده!
چقدر از این یک دقیقه‌ها در ترمینال‌ها و یا پای پروازهای با تاخیرمان‌هدر می‌رود؟! چقدر از این یک دقیقه‌ها پای انتظارهای طولانی صف‌های ،گاز،بنزین،نان، نفت …. به بطالت می‌گذرد و کسی حواسش نیست.!
چقدر از این یک دقیقه‌ها برای انتظار امضاهای مدیران متأخر، کارمندان غائب، کاغذ بازی‌های سریال‌وار و سیستم‌های قطع شده و آنتن‌های رفته به فنا می‌رود و کسی جوابگو نیست.
چقدر از این یک دقیقه‌ها برای بهتر شدن می‌گذرد ولی انگار نه انگار…
گویا دلار و سایر ارزها خیلی از ما وقت‌شناس‌ترند و بجای نشستن پای یک دقیقه شب یلدا و پوست زدن انار و شکستن تخمه و آجیل، روند رو به رُشدشان را پی‌می‌گیرند و هر دقیقه شاهد گران‌تر شدن دلار و درهم ودیناریم،!
می‌شود بجای جشن شب یلدا، حسرت فرصت‌های رفته را خورد و تصمیمِ بهتر شدن گرفت…
بقول سعدیِ شیراز
یاد آسایش گیتی بزند بر دل ریش
صبح صادق ندمد تا شب یلدا نرود
- نویسنده : عادل عارفی