کتاب الایمان ایمان اِش انت کہ، انسان کلمہ “لا الہ الااللہ محمد رسول اللہ “پہ زبانا بوانیت و ماں دلا بمَنِّیت کہ محمد صلی اللہ علیہ و سلم، اللہ جل جلالہ ءِ بر حقّین ربّال انت. اسلام اش انت کہ انسان تمامیں احکامانے کہ رسول اللہ صلی اللہ علیہ و سلّما چہ اللہ پاکَے نیمگا […]
کتاب الایمان
ایمان اِش انت کہ، انسان کلمہ “لا الہ الااللہ محمد رسول اللہ “پہ زبانا بوانیت و ماں دلا بمَنِّیت کہ محمد صلی اللہ علیہ و سلم، اللہ جل جلالہ ءِ بر حقّین ربّال انت.
اسلام اش انت کہ انسان تمامیں احکامانے کہ رسول اللہ صلی اللہ علیہ و سلّما چہ اللہ پاکَے نیمگا آرتگنت بِمَنّیت.
اسلام ءِ بُنڈوک:
اسلام ءِ بُنڈوک: هما اَنت کہ دین اسلام آیانی سَرا بِنا کَنَگ بوتَگ، داں وهدے کہ انسان آیاں ممَنّیت مسلمان گوشَگَ نبیت، و آیاں سَے دانَگَنت:
۱-توحید( اللہ پاکا یکّے زانَگ)
۲-نبوّت(پیغمبرانی سرا ایمان آرَگ)
۳-معاد( پہ مُزدَے روچا ایمان دارَگ)
توحید:
اولی باور:
دُرُستیں جھان نیستَت، اللہ پاکا دنیا و دنیایَے مخلوقات گوں وتی کاملیں قدرتا پیداگ کُت۔
دومی باور:
اللہ پاک یکے، اللہ پاکا مَٹّے نیست، پہ ھچ کَسا نیازمند نَھِنت، تمامیں دنیا اللہ پاکَے وازمندانت، اللہ پاک چہ ھچ کسا اڈّ نَبوتَگ و ھچ کسے چہ آئیا ھم پیم نَبوتَگ و آئیا جَن و چُکّے ھم نیست.
سَیمی باوَر:
اللہ پاک مدام بوتَگ و مدام ھم ھستنت.
چارمی باور:
اللہ پاک زندَگ و پہ ھرچیزا توانمندانت، ھچ چیزے چہ اللہ پاکَے عِلما دَر نَھِنت، پَھکاں گِندِیت و اشکُنت و گپ کنت بلے آئی گپ مخلوقاتَے گپَے پَیما نَھِنت، ھرچی بہ لوٹیت کنت، کسّے آئی ارادہَے دیما گپت نَکنت، بس ھما وت عبادتَے لایقِ انت، بندگانی سرا باز مھربان اِنت، چہ ھر عَیبا پاک و سَلَّہ انت، بندگانا چہ ھر بلاھا رکّینیت۔
پنچمی باور:
اللہ پاک، عزّت دیوک و وار کَنوکِنت، پَھکیں کائناتَے اڈّ کَنوکنت، ھچ کسے آئیا پیم نَکُتَگ و آئیا سرجَمیں دنیا اڈّ کُتگ۔
شَشُمی باور:
اللہ پاک گُناھانی درگْوزکنوکِنت، مخلوقَے روزیگ دیوکنت، و روزیگَے کمّی و بازی ھمائی قدرت اِنت۔
ھفتمی باور:
اللہ پاک مزنیں عدل کنوکے ، ٹُوھیں اوپارَے واھُنداِنت، دعا یَے قبول کنوکِنت۔
ھشتمی باور:
اللہ پاک پھکانی حکم دیوکِنت، کسے آئیا حکم دات نکَنت و آئی ھچ کارے بے حکمت نَھِنت، درائیں کارانی پَیم کَنوکِنت، زندَگَ کَنت و کُشیت، لُوٹّیں اللہ پاک گوں صفاتاں زانگَ بیت آئی ذاتا کسے زانت نَکنت۔
نھمی باور:
اللہ پاک گُنَھگارانی توبہَے قبول کنوک و مُزد والایانی مُزدَے دَیوکِنت، ھدایت کنوکِنت، ھرچی کہ ماں دنیایا بیت آ اللہ پاکَے مشیت اِنت و بے اللہ پاکَے مشیتا چہ درچکاں تاکے ھم نکَپِیت۔
دھمی باور:
اللہ پاک نَوپسیت و گِڈّگے ھم نَجَنت و چہ جھانَے دارَگا دَمَ ھم نَبارتِ۔
یازدھمی باور:
تقدیر:
ھر پیشامَدے [وشّینے ببیت یا کہ بَدینے] ماں جھانا پیش کَیت، پیسرا اللہ پاک آئیا زانتگ و برابر گوں اللہ پاکَے زانتا پیش آتکگ ھمے چیزَے نام تقدیرانت۔
دوازدھمی باور:
اللہ وتی بندگان عقل و ارادہَے واھُند کُتگ، اے بابتا ھر وشّین و بَدیں کارا گوں وتی ارادھا کَنَنت بلے انسانَے جِندا اے تُھک نیست کہ کارانی اَڈّ کنوک بِبیت، بلکیں درائيں کارانی پَیم کَنوک اللہ پاک وَتِ انت و بس،چہ بَدیں کارانی کَنَگا ناراض و چہ وشّیں کارانی کنَگا راضیگ بیت۔
سرچمگ: بلوچی فقه
https://www.sunnatonline.org/?p=38351