یکروچے نیشابورَے بادشاه په سیل و گردگا چه شهرا در بوت. ڈن چه شهرا یک میانسالیں دهکانے دیستی که وتی ڈگار و زمینانی سرا گلائیش اَت. بادشاه هما دمانا وتی قصر و شاهیگِسا پچ ترّت و گوشتی: بروِت هما دهکانا بگرت و بیارت. بزّگیں دهکاں گوں ترس و بیم یهت و بادشاهَے تهتَے دیما اوشتات. […]
یکروچے نیشابورَے بادشاه په سیل و گردگا چه شهرا در بوت. ڈن چه شهرا یک میانسالیں دهکانے دیستی که وتی ڈگار و زمینانی سرا گلائیش اَت.
بادشاه هما دمانا وتی قصر و شاهیگِسا پچ ترّت و گوشتی: بروِت هما دهکانا بگرت و بیارت.
بزّگیں دهکاں گوں ترس و بیم یهت و بادشاهَے تهتَے دیما اوشتات.
بادشاها گوشت اِے مردا گرانقیمتی پُچّ گورا بدیت و یک تیزپادیں استِلّ و کاتلے (قاطرے) گوں لگام و پالام تهبیل بدیت.
همے وهدی بادشاه چه تهتَے سرا اِیر کپت و میزاں میزاں قدم جنگا لگّ اِت.
بادشاها دهکان گوشت: تو توانئے هنو اے چیزاں زورئے و وتی کارَے سرا بروئے.
دهکان باز گَل بوت و همے که لوٹتی رهادگ بیت، بادشاها یک ترندیں چُگییے/شهماتے ماں دهکانَے گردنا واپینت.
دهکان و دیوانَے مردم پهک چه آ داد و دهِش و اِے شهمات و چُگییا هیران بوت اَنت.
بادشاها دهکان جست کت: منا جاه کارئے؟!
دهکانا گوشت: نه!
بادشاها گوشت: وهم نبَئے بیست سالا پیسر تو و تئی سنگتِے یک هَوری شپے که اللهئَے رحمتانی در پچ اِتنت نشتگ اِتت، گڑا تئی سنگتا دعا کت و گوشتی: اَے الله! هنو که تئی رحمت رچگ اَنت، من چه تو لوٹاں که منا نیشابورَے بادشاهیا بدئے، گڑا تو آئی یک چُگییے جت و گوشتت: بےچارگ! سالانی سال اِنت که من چه اللهها یک استلّے و کاتلِے لوٹاں، بلے انگت منی دعا قبول نبوتگ، گڑا تو نیشابورَے بادشاهیا لوٹئے!!
اِے وهدی دهکانا سرچَنڈینت و سرپد بوت که هو اِے هما منی سنگت انت که بادشاهیا رستگ.
بادشاها گوشت: اِے هما استل و پالام اِنت که تو لوٹتگ ات و اِے چگی که من ترا جت هما چگی یَے بدل اَت که تو منا جتگ اَت.
من لوٹت که تو اِشیا سرپد به بئے که په اللهها نیشابورَے بادشاهی دیگ و استلے گوں پالاما دیگ پرک نکنت. بسّ ترا وتی دعا و لوٹَے سرا ایمان و باور ببیت.