این هفته صحبت‌های سه فرد، جالب و قابل تامل بود. حجت‌الاسلام دولابی، نماینده ویژه رئیس‌جمهور در امور روحانیت در جمع طلاب شهرستان خدابنده و حومه درباره وضعیت مساجد و ارتباط دوسویه دولت و روحانیت گفت و در پایان هم یک واقعیت تلخ را بیان نمود و مقصر را دولت‌های قبل دانست که کارنامه خوبی در […]

این هفته صحبت‌های سه فرد، جالب و قابل تامل بود. حجت‌الاسلام دولابی، نماینده ویژه رئیس‌جمهور در امور روحانیت در جمع طلاب شهرستان خدابنده و حومه درباره وضعیت مساجد و ارتباط دوسویه دولت و روحانیت گفت و در پایان هم یک واقعیت تلخ را بیان نمود و مقصر را دولت‌های قبل دانست که کارنامه خوبی در حمایت از نهادهای دینی برجا نگذاشته‌اند به‌طوری‌که امروز از بین ۷۵ هزار مسجد در کشور، درب ۵۰ هزار مسجد بسته است و گفت که این «فاجعه» است که «باید بر آن خون گریست».

شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید در نماز جمعه زاهدان نظری متفاوت با اظهارات آقای دولابی داشت و از اختصاص بودجه‌های نجومی به بخش‌های مذهبی انتقاد نمود و این امر را موجب ضربه خوردن مذهب دانست. او معتقد است که مساجد و حوزه‌های علمیه و بخش دینی و مذهبی را باید مردم اداره کنند، علما و حوزه‌های علمیه و مساجد باید مستقل و مردمی باشند و وابسته به دولت‌ها و حکومتی و دولتی نباشند.

در هفتم خرداد نماینده حوزه چابهار نیز یک دقیقه فرصت صحبت داشت که گرچه به مسائل دینی مرتبط نبود، اما خطاب به دولت آقای رئیسی بود و دنیایی حرف در آن یک دقیقه وجود داشت. نماینده چابهار در سخنانش گفت در شرایطی که چهار شهرستان قصرقند، کنارک، دشتیاری و زرآباد حتی فاقد یک تخت بیمارستانی هستند، رئیس‌جمهور در سفر به اندونزی قول ساخت و تجهیز ۱۲ بیمارستان را می‌دهد! اول دردهای بی‌پایان مردم سیستان‌وبلوچستان را ببینید و بعد به فکر مردم اندونزی باشید.

حال، واقعا باید خون گریست که در یک کشور اسلامی درب ۵۰ هزار مسجد که احتمالا دارای بودجه دولتی هستند بسته است و چهار شهرستان در یک استان محروم یک تخت بیمارستانی هم ندارند و رئیس‌جمهور ما در سفر به اندونزی قول ساخت و تجهیز ۱۲ بیمارستان را در کشوری به مراتب پیشرفته‌تر از ایران می‌دهد. شاید این نمونۀ کوچکی از بذل و بخشش‌های کشورمان در کشورهای دیگر باشد.

باید خون گریست که برای امور دینی و مذهبی که باید امری مردمی باشد بودجه‌های نجومی داریم و دوسوم آنها درب‌شان بسته است، درحالی‌که در همان کشور درب مسجد و حوزه علمیه‌ای که به مردم متکی است و ریالی بودجه دولتی نمی‌گیرد همیشه و با موج نمازگزاران و مومنان باز است.

باید خون گریست که گردش مالی فیلترشکن‌ها ۵۰ هزار میلیارد است و بسیاری از مردم از کسب‌وکار مجازی محروم هستند و این محدودیت خاص ملت است و دولت و مجلس دارای تیک آبی در اینستاگرام و….

باید خون گریست که دولت به بهداشت و آموزش مردم کشور خودش بی‌توجه است و بودجه‌های هنگفتی را برای بهبود بهداشت در دیگر کشورها هزینه می‌کند. باید خون گریست که امور دینی و مذهبی و مساجد که باید مردم متولی آن باشند، دولتی و سیاسی و جناحی شده و بهداشت و آموزش و توسعه و رفاه که وظیفه دولت است فراموش شده‌اند.

خون گریه نکنیم و از فاجعه سخن نگوییم، بلکه سیاست‌های اشتباه خود را اصلاح کنیم، سیاست‌مان را دینی کنیم، ولی دین و مذهب را سیاسی و جناحی نکنیم تا درب مساجد باز شود، دولت در کشور بیمارستان و مدرسه بسازد، مردم متولی امور مساجد و حوزه‌های علمیه شوند تا هم کشور توسعه یابد و هم دین و مذهب آسیب نبیند.

کریم‌بخش کردی تمندانی– خاش – ۱۳ خرداد ۱۴۰۲

  • منبع خبر : سنی‌آنلاین