می‌خواهم از خطهٔ جنوب شرق کشورم بگویم از دیار مهربانان، دیار زحمت‌کشان، دیار مردمان نجیب ایران زمین، آن‌هایی که به اندک قناعت می‌کنند و برای کسب حلال شب و روز تلاش می‌کنند، دیار مهمان‌نوازان که مهمان را ارج می‌نمایند و برایشان فرقی ندارد مهمان که باشد و از کجا باشد، مهم خدمت مهمان است، دیار […]
می‌خواهم از خطهٔ جنوب شرق کشورم بگویم از دیار مهربانان، دیار زحمت‌کشان، دیار مردمان نجیب ایران زمین، آن‌هایی که به اندک قناعت می‌کنند و برای کسب حلال شب و روز تلاش می‌کنند، دیار مهمان‌نوازان که مهمان را ارج می‌نمایند و برایشان فرقی ندارد مهمان که باشد و از کجا باشد، مهم خدمت مهمان است، دیار علم، شمال تا جنوب این استان صدای بلبلان قرآن بلند است مدارس و مکاتب و شعبه‌های حفظ قرآن زینت و آرامش این استان است.
هر سوی شهر و روستای این استان مدارس دینی می‌درخشد مردم گوش به فرمان علماء هستند در هر خانه و فامیل یک عالم یا حافظ قرآن زیور آن است،
صدای عالمان و عارفان و داعیان گوش‌ها را نوازش می‌دهد، مجالس قرآنی و دینی هر گوشه و کنار این دیار را آباد کرده است؛ آری بلوچستان قدمگاه شیخ‌الاسلام‌ها، قدمگاه شیخ‌الحدیث‌ها و قدمگاه ندا آوران توحید است.
بلوچستان امید مردمان مؤمن ایران زمین است، طلوع‌گاه علم و عرفان دیوبند! طلوع‌گاه ایران زمین که روشنایی خورشید را با پرتو نور قرآن به ایران هدیه می‌دهد.
آری بلوچستان خطهٔ بزرگ سرزمینم ایران است باید قدرش را بدانیم و از معادن معنوی و دینی و دنیوی آن حفاظت کنیم، نیاز همهٔ ما ایرانیان به این دیار است مردمانش دعاگویان ما هستند و زمینش منبع خوبی‌های ماست. ساحل چابهار و مکران ذخیره‌گاه بزرگ آبی ایران پهناور است، تفتان و هامونش خاطرهٔ شیرین ایران، قطب بزرگ خرمای کشور با تمام خوبی هاست.
با این همه غنیمت دینی و مالی مردمان آن مظلوم، ساده و بی‌آلایش هستند بر کاخ حاکمان و مال ثروتمندان چشم ندوخته‌اند، قدرت و دنیا طلبی نمی‌کنند راضی به زندگی معمولی خود هستند، برایشان پنج وقت نماز در مسجد افتخار و بالاترین سرمایه است.
این مردمان نجیب نیاز به همراهی و دلسوزی دارند بیاییم بلوچستان و مردمان نجیبش را دریابیم.
احمد حسنی ماخونیک