دقت کرده‌اید ما آدم‌ها به خیلی چیزها عادت کرده‌ایم، طوری از جاده زندگی بیرون رفته‌ایم که زندگی ما با عادات بد گره خورده است؛ ما عادت کرده‌ایم همیشه در جست‌وجوی عیب دیگران باشیم، طعنه بزنیم، تهمت ببندیم، دروغ بگوییم، دیگران را تحقیر کنیم و… . از جاده زندگی گذر کرده‌ایم انگار هشدارهای خطر را ندیده‌ایم، […]
دقت کرده‌اید ما آدم‌ها به خیلی چیزها عادت کرده‌ایم، طوری از جاده زندگی بیرون رفته‌ایم که زندگی ما با عادات بد گره خورده است؛ ما عادت کرده‌ایم همیشه در جست‌وجوی عیب دیگران باشیم، طعنه بزنیم، تهمت ببندیم، دروغ بگوییم، دیگران را تحقیر کنیم و… . از جاده زندگی گذر کرده‌ایم انگار هشدارهای خطر را ندیده‌ایم، غافل از این‌که جریمه‌ی رعایت نکردن این موارد بس سنگین است و تباهی به بار می‌آورد. ما پا را بر ماشین زندگی گذاشتیم و به کیفیت و چگونگی راهِمان دقت نمی‌کنیم و اسیر این صفات نامطلوب شده‌ایم. می‌رویم بدون هدف، مقصدی نداریم و در پی گذراندن وقت هستیم.
گاهی بخاطر نداشتن تمرکز سالم بوسیله اخلاق بدِمان با بسیاری از آدما تصادف می‌کنیم و آنها را با زبا نمان زیر گلوله‌های‌ِ حرف‌هایِ غیرِ سنجیده قرار می‌دهیم و سخن‌های نیش‌دار نثارشان می‌کنیم.
گاهی هم با سبقتِ قضاوتِ بی‌جای خویش، زندگی را به کام دیگران تلخ می‌کنیم. کافی‌ست روبروی آئینه زندگی بایستیم و زندگی خویش را با دقت بنگریم هرجاه لکه‌ی سیاهی از صفات زشت را دیدیم با دستمالِ تغییر آن را محو کنیم تا از زندگی خویش لذت ببریم.
چه خوب است به قوانین رهنمای زندگی توجه کنیم و به کیفیت زندگی خویش سامان دهیم. جاده زندگی را آنگونه که رسول‌مان«صلی‌الله‌علیه‌وسلم» طی کرد، طی نماییم.
تا باشد باران رضایت خداوند بر ما ببارد و شاخه‌های درخت ایمان را در کویر دل‌هایمان زنده کند.
نویسنده: علی دومگی‌منش
https://www.sunnatonline.org/?p=37411