جماعت تبلیغی بزرگترین، پرنفوذترین و پرجمیعیت‌ترین نهضت اسلامی در جهان است که در ١٥٠ تا ١٦٠ کشورِ جهان ـ‌تقریبا همة کشورهای جهان‌ـ فعالیت دارد. تعداد اعضا و فعالان رسمی جماعت تبلیغ را تا ٨٥ میلیون هم ذکر کرده‌اند. اجتماع‌های سالانة این نهضت تنها در داکای بنگلادش بیش از ٥ میلیون شرکت‌کننده دارد. شرکت‌کنندگان از ١٣٠ […]
جماعت تبلیغی بزرگترین، پرنفوذترین و پرجمیعیت‌ترین نهضت اسلامی در جهان است که در ١٥٠ تا ١٦٠ کشورِ جهان ـ‌تقریبا همة کشورهای جهان‌ـ فعالیت دارد.
تعداد اعضا و فعالان رسمی جماعت تبلیغ را تا ٨٥ میلیون هم ذکر کرده‌اند.
اجتماع‌های سالانة این نهضت تنها در داکای بنگلادش بیش از ٥ میلیون شرکت‌کننده دارد.
شرکت‌کنندگان از ١٣٠ کشور جهان در این اجتماعات حضور می‌یابند.
سخنرانی‌ها هم‌زمان به ٢١٠٠٠ زبانِ زندهٔ دنیا ترجمه می‌شود.
اجتماعات سالانه در کشورهایی مثل هند و پاکستان و ترکیه و اندونزی و قرقیزستان و آفریقا و اروپا و آمریکا که از شمار خارج است.
بنیانگذار این نهضتِ جهانی مولانا الیاس – رحمه‌الله – بر این باور بود که:
«تعلیم در مدارس دینی به تنهایی برای خارج‌کردن مسلمانان از جهل کافی نیست و باید راه دیگری در پیش بگیرد و ساختاری ایجاد کند که مستقیماً با طبقات مختلف مردم ارتباط بگیرد و آنان را درگیر دین کند و باعث شود برای دین‌شان از مال و آسایش‌شان هزینه کنند بنابراین نهضت جماعت تبلیغ را با گشت‌های خصوصی و چهره‌به‌چهره آغاز کرد.»
تنها کارِ یک تبلیغی این است که با خلوص نیت شروع به تبلیغ دین خدا کند، نمازش را بخواند، از یاد خدا غافل نباشد، با دیگران کریمانه برخورد کند، از طرح مسائل تفرقه‌انگیز بین مذاهبِ مختلف پرهیز کند، رویِ اولویات مهم و مورد اتفاق تمرکز کند و هرگز به سیاست وارد نشود و با حکمت و بصیرت از عموم مردم بخواهد برای همین مسائل ساده وقت بگذارند.
خلاصه آن‌که جماعت تبلیغی ابر رحمتی است برای ایجاد طلب و انگیزه در بی‌طلبان که حدومرز نمی‌شناسد.
جماعت تبلیغی به تعبیر غربی‌ها نیرویی است قوی برای محافظت از تکفل اجتماعی مسلمانان که هیچ نهادی را یارای مقابله با آن نیست و به تجربه دریافته‌ایم که هرکس با این نهضت درافتاده، برافتاده است.
هیچ نهضت و گروهی معصوم نیست، کاستی‌ها و ضعف‌ها با ذات آدمی عجین شده‌اند اما آن‌چه مطلوب شرع اسلام است، شیوهٔ انتقاد و گفتمان است.
دین اسلام باب انتقاد را برای همگان باز گذاشته است اما هرگز اجازهٔ تخریب و اهانت و تحقیر نداده است؛ چنان‌که امام عبدالفتاح ابوغده می‌فرماید: «إنتَقِدُوا أخطاءَ الکِبارِ بأدبٍ وَلا تَهدِمُوهُم»؛ خطای بزرگان را با ادبِ اسلامی نقد کنید و تخریب‌شان مکنید.
چاره این است که از عشق گشادی طلبیم /٭/ پیش او سجده گذاریم و مرادی طلبیم
سخن آخر: ساده‌انگاری است که قوّت معنوی جماعت تبلیغ را نادیده بگیریم و آنان را مزدوران حکومت‌های مرتجَع یا دولت‌های مستکبر غربی بدانیم. به خود بیاییم و به تعبیر حطیئه شاعر عربی:
أقِلُّوا عَلَیهِم لا أبا لأبِیکمُ مِنَ اللَّوم /٭/ أو سُدُّوا المکان الَّذِی سَدُّوا
یا این گروه را کمتر نقد و نکوهش کنید یا این‌که کمر همت ببندید و جای خالی‌شان را پُر کنید.
به‌طور مثال اگر مطب یک پزشک را تعطیل می‌کنید، باید مطب بهتری جایگزین کنید. اگر بیمارستانی را تعطیل کنید و جایش کتاب‌خانه‌ای دایر نمودید، پرواضح است که کتاب‌خانه جای بیمارستان را پر نمی‌کند، اگرچه وجود کتاب‌خانه ضروری است.