سنت آنلاین

سوال: شخصی فرزند ندارد بچه ی دیگری را پرورش می دهد، آیا برای پسرجایز است که پرورش دهنده خودش راپدر، صدا کند وآیابرای مرد وزنجایزاست که این بچه را پسر، صداکنند یا خیر؟

پاسخ: پرورش دهنده می تواند این بچه را پسر،وپسر می تواند پرورش دهندهاش را پدر صدا کند اما دربیان نسبت، این پسر باید به پدر اصلی اش نسبت داده شود.

دلایل: 

إن الدعی والمتبنی لا یلحق فی الأحکام بالابن فلایستحق المیراث ولایرث عنه المدعی…الخ.إطلاق الأب والإبن بطریق الادعاءلایجوز، وعلی سبیل الشفقة یجوزولایستحسن؛ إن إطلاق الأبوةوالبنوةلایجوزإلا فی النسب، بخلاف الأخوة…الخ. أحکام القرآن، لشیخ المفتی محمد شفیع،۳/۲۹۱، سورة احزاب، ط: إدارةالقرآن والعلوم الإسلامیة.

اس لرکی کی لی جایز هی که یهاپنیمتبنیبنانی والی کو باپاور اس کی اهلیه کو مان کهه کر پکاریاوردونون کی لئی جایز هی که وه اس کو بیئاپکارین، شریعت مین اس کی ممانعت نهین،شرعی حکم یه هی بیئی کو حقیقی بیئی کی احکام شرعیه: نکاح، وراثت، پرده وغیره مین شریک نه سمجها جای، شفقت اور پرورش کی لحظ سی بیئا کهنی اورپکار نی کی ممانعت نهین هی. کفایت المفتی، ۹/۵۵، باب ثبوت النسب، ط: ادارةالفاروق کراچی.

تحت آية(ماجعل ادعیاءکمابناءکم) ادعیا جمع دعی است دعی آن پسری است که به او پسر خوانده گفته می شود؛ با این مطلب که چنان که همسر باخطاب مثل مادر، مادر نمی شود، پسر خوانده نیز با پسر گفتن پسر نمی شود، یعنی نه مانند پسران دیگر در ارث شریک می شود، ونه مسائل حرمت نکاح بر او عاید گردد…الخ،چون معامله اخیر بر معاملات زیادی موثر می افتد، بنابر این، دستور اجرا گردید که هر گاه پسر خوانده را بخوانید یا اورا یاد کنید، پس اورا به جانب پدر اصلیش نسبت داده بخوانید یا یادکنید، و اورا بسوی کسی که پسرش قرار داده پسر نسبت بدهید…الخ، پس معلوم می شود بیشتر مردم که پسران دیگران را پسر خود می خوانند اگر تنها در اثر شفقت باشد نه بنوت، پسر خواندگی اگر چه جایز است اما باز هم بهتر نیست، که از نظر صورت در ممانعت داخل است…الخ. تفسیر معارف القرآن، ۱۱/۱۰، سوره احزاب،ط: انتشارات شیخ الاسلام احمد جام.