۱- استفاده از انواع سرم و آمپول روزه‌ی بیمار را نمی‌شكند؛ زیرا مواد آن مستقیم و از مجاری حقیقی به معده یا دماغ نمی‌رسند، اما استفاده از سرم برای روزه‌دار سالم خالی از كراهت نیست. ۲- استفاده از دارو از راه سوراخ عقب برای مرد و زن و از راه جلو برای زن، روزه را […]

بکار بردن لفظ «حرام» که در بلوچی معروف است، قسم شمرده می‌شود

۱- استفاده از انواع سرم و آمپول روزه‌ی بیمار را نمی‌شكند؛ زیرا مواد آن مستقیم و از مجاری حقیقی به معده یا دماغ نمی‌رسند، اما استفاده از سرم برای روزه‌دار سالم خالی از كراهت نیست.

۲- استفاده از دارو از راه سوراخ عقب برای مرد و زن و از راه جلو برای زن، روزه را می‌شكند. اما اگر مرد در عضو تناسلی‌اش دارویی بریزد، نزد امام ابوحنیفه و امام محمد روزه‌اش نمی‌شكند؛ زیرا بین آن و معده منفذ مستقیمی وجود ندارد و مثانه میان آن دو حایل است.

۳- ریختن دارو در گوش و يا بینی روزه را فاسد می‌كند.

۴- ریختن دارو در چشم، در فقه حنفی روزه را باطل نمی‌كند؛ اما در فقه حنبلی روزه باطل می‌شود و احتیاط همین است؛ زیرا چشم به گلو راه دارد و هر آن‌چه در چشم ریخته شود، مزه‌اش در گلو احساس می‌گردد.

۵- امروزه برای شناخت بعضی از امراض لوله‌ای از راه دهان به معده فرستاده می‌شود تا از طریق آن چیزی از داخل معده جهت آزمایش بیرون آورده می‌شود، در این صورت روزه نمی‌شكند.

۶- استفاده از اكسیژن اگر اجزای دارو با آن همراه نباشد، روزه را فاسد نمی‌كند.

۷- استفاده از خمیردندان برای روزه‌دار مكروه است، مگر در حالت عذر.

۸- استفاده از تنباكو، پان، سیگار، نسوار و انواع مخدرات روزه را فاسد می‌كند.

۹- استفاده از خوش‌بویی روزه را فاسد نمی‌كند.

✍🏻 برگرفته از كتاب جدید فقهی مسایل؛ نوشته‌ی: مولانا خالد سیف الله رحمانی (رئیس مجمع فقهی هندوستان) ترجمه: عبدالحكيم سيدزاده