اگر نظری گذرا بر جغرافیای کنونی جهان بیفکنیم، درخواهیم یافت که ظلم و ستم بر بسیاری از اقلیت‌های مسلمان سایه افکنده است. یکی از این اقلیت‌های مسلمان؛ مسلمانان اویغور هستند و در کشور کمونیستی و پرجمعیت چین قرار دارند، مسلمانان اویغور ترک‌تبار و دارای جمیعتی ده میلیونی هستند و در استان سین‌کیانگ سکونت دارند. مسلمانان […]

اگر نظری گذرا بر جغرافیای کنونی جهان بیفکنیم، درخواهیم یافت که ظلم و ستم بر بسیاری از اقلیت‌های مسلمان سایه افکنده است. یکی از این اقلیت‌های مسلمان؛ مسلمانان اویغور هستند و در کشور کمونیستی و پرجمعیت چین قرار دارند، مسلمانان اویغور ترک‌تبار و دارای جمیعتی ده میلیونی هستند و در استان سین‌کیانگ سکونت دارند.
مسلمانان اویغور بعد از انقلاب فرهنگی در سال ۱۹۶۶م به بازسازی و ساخت مساجد پرداختند و بیش از پیش به هویت دینی و مذهبی‌ خود توجه کردند؛ اما در سال‌های اخیر با محدودیت‌های شدید از سوی حکومت کمونیستی چین مواجه شدند، بگونه‌ای که بسیاری از مساجد را تخریب کردند و مسلمانان اویغور را از ادای نماز و روزه گرفتن بازداشتند و با راه‌اندازی بازداشتگاه‌های وحشتناک که ظاهرا نام اردوگاه را بر آن گذاشتند، به هر نحوِممکن به شستشوی مغزی مسلمانان پرداختند. بنا‌بر گزارش کمیتۀ حقوق بشر سازمان ملل، دو میلیون مسلمان اویغوری در آن اردوگاه‌ها نگهداری می‌شوند. حکومت کمونیستی چین در این اردوگاه‌ها مسلمانان را شستشوی مغزی می‌دهد.
وضعیت مسلمانان در این بازداشتگاه‌ها بسیار وخیم و غیر قابل تحمل است؛ با انواع شکنجه‌های جسمی و روانی مواجه هستند. می‌توان از مسلمانان اویغور به عنوان مظلوم‌ترین اقلیت، در عصر حاضر یاد کرد. برخی از کشورهای غربی از این اقلیت مسلمان دفاع کردند؛ اما آنچه که مایه تعجب و شرمساری است، سکوتِ سران کشورهای اسلامی است. در حالی‌که مسلمانان اویغور در بدترین شرایط قرار دارند و به‌شدت نیازمند توجه و دفاع از سوی جامعه‌جهانی، خصوصا از طرف کشورهای اسلامی هستند.
به امید روزی که خدای مهربان سران حکومت چین را به سزای اعمالشان برساند و اسباب آزادی دینی و مذهبی مسلمانان اویغوری را فراهم سازد.

نویسنده: عبدالحکیم نافع