اگر در زمان رسول خدا صلی الله علیه وسلم دختربچه‌ها زنده به گور می‌شدند در این برهه از زمان کودکان، نوجوانان و جوانان در زباله‌ها دفن می‌شوند به‌علت اعتیاد و فقر. اگر شبی بیرون از خانه جهت انجام کاری بیرون رفتید نیم نگاهی به اطراف خود مخصوصا زباله‌دانی‌ها داشته باشید؛ قطعا خواهید دید که یک […]

اگر در زمان رسول خدا صلی الله علیه وسلم دختربچه‌ها زنده به گور می‌شدند در این برهه از زمان کودکان، نوجوانان و جوانان در زباله‌ها دفن می‌شوند به‌علت اعتیاد و فقر.

اگر شبی بیرون از خانه جهت انجام کاری بیرون رفتید نیم نگاهی به اطراف خود مخصوصا زباله‌دانی‌ها داشته باشید؛ قطعا خواهید دید که یک انسانی در آن دنبال مواد بازیافتی می‌گردد و آتشی روشن کرده و سوسو آن آتشک توجه شما را به خود جلب خواهد کرد.

نزدیک‌تر شوید سلام کنید و اسمش را بپرسید؛ قطعا می‌گوید: اسمم علی، محمد، ابوبکر و… است.

فکر کنید اگر حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وسلم آنجا بود چی می‌گفت؟ چه کار می‌کرد؟ چه عملی را جهت نجات آن در پیش می‌گرفت؟

خودمان را با اینکه مریض و معتاد است، از مدرسه فرار کرده به این بلا گرفتار شده است قانع نکنیم و اعتیاد را ریشه کن کنیم چون غیر از ریشه کن کردن، این بلا خاتمه نمی‌یابد.

درخت با قطع ریشه خشک می‌شود، اما با هرس کردن زیبا و پربارتر می‌شود.

اگر در زمان رسول خدا صلی الله علیه وسلم دختران به‌خاطر جهالت علمی و دینی پدران و سرپرستان‌شان زنده به گور می‌شدند و با بی‌گناهی به طرز فجیعی با دنیا و اهل آن به‌خاطر تعصب قومی، خداحافظی می‌کردند.

امروزه امت نبی کریم صلوات الله علیه زنده‌زنده به زباله تبدیل می‌شوند و در زباله‌ها به‌خاطر یافتن بازیافت زندگی را می‌گذرانند؛ و ما هیچ احساسی نداریم و خودمان را با اینکه معتاد هستند قانع می‌کنیم، واقعا جای بسی تأسف است و درخور شأن ما مسلمانان نیست.

چاره‌ای بیاندیشیم تا این معضل را حل کنیم.

چرا جوانان ما زندگی را در چاه‌سار اعتیاد بگذرانند؟

چه خانواده‌های عزتمندی را اعتیاد به خاک و خون نشاند؟

پیامبر مهربانی‌ها دلسوز و خیرخواه انسانیت بود ما هم دلسوز و خیرخواه این امت باشیم.