مهاجرانی که از کشور افغانستان در بلوچستان یا استان‌های دیگر ایران زندگی می‌کنند مهمان مردم شریف ایران هستند.حرمت مهمان و مسافر دل‌شکسته وظیفهٔ هر انسان مهربان است. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم به اکرام مهمان دستور اکید فرموده است.
مهربانی با مهاجران سبب مهربانی الله تعالی است؛ پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم می‌فرماید: «ارحَموا مَن في الأرضِ يَرحَمْكم مَن في السماءِ.»؛ بر اهل زمین رحم کنید تا آنکه در آسمان است بر شما رحم کند.
قطعاً همهٔ مهاجران فرشته‌صفت نیستند؛ اما نیکان و بی‌آزاران آن‌ها بیشتراند، نباید به سبب جرم و فساد یک نفر تمام قوم مؤاخذه شدید بشود؛ پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم فرمود: «لا يَجْنِي والِدٌ على ولدِهِ، و لا مَوْلودٌ على والِدِه.»؛ جنایت پدر ربطی به پسر ندارد و جنایت پسر ربطی به پدر ندارد.
مهاجرین هم بدانند که کلمهٔ «مهاجر» یک لقب مبارک و پر فضیلتی است آن را با شرارت لکه‌دار نکنند، به انسان مفسدی که وطن خود را ترک کرده و در کشور اجنبی اقامت دارد مهاجر گفته نمی‌شود؛ بلکه مهاجر آن کسی است که در ضمن این که وطن خود را ترک کرده گناه و فساد را ترک کند.
رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم فرمود: «المهاجرُ من هجرَ ما نَهى اللهُ عنه.»؛ مهاجر کسی است که ترک کند هر چه الله از آن نهی کرده است.
بزرگان و ریش سفیدان مهاجرین در حد توان جوانان خود را به تعامل نیک با میزبانان توصیه کنند و از هر گونه خشونت بازدارند؛ زیرا از قدیم گفته‌اند:
چو از قومی یکی بی‌دانشی کرد/*/نه کِه را منزلت ماند نه مه را
به قلم عبدالحکیم سیدزاده