تکبر عزازیل را خوار کرد /٭/ به زندان لعنت گرفتار کرد تکبر؛ یعنی اینکه انسان خود را بزرگ بداند و دیگران را از خود کمتر و حقیر جلوه دهد. تکبر صفتی زشت و سرچشمهٔ صفات دیگر؛ مانند خودنمائی، حسد، خودخواهی، کینه، خودستائی، عُجب و دشمنی است. از دیدگاه دین مبین اسلام که دینِ مساوت و […]
تکبر عزازیل را خوار کرد /٭/ به زندان لعنت گرفتار کرد
تکبر؛ یعنی اینکه انسان خود را بزرگ بداند و دیگران را از خود کمتر و حقیر جلوه دهد.
تکبر صفتی زشت و سرچشمهٔ صفات دیگر؛ مانند خودنمائی، حسد، خودخواهی، کینه، خودستائی، عُجب و دشمنی است.
از دیدگاه دین مبین اسلام که دینِ مساوت و برابری است، انسان متکبر مذموم و خوار می‌باشد. خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: ﴿واللهُ لَا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتَالٍ فَخُوْر﴾؛ «خداوند متعال خودپسند و فخرفروش را دوست ندارد.»
در این آیه، تکبر مورد مذمت قرار گرفته است که خداوند متعال متکبرین و فخرکنندگان را دوست ندارد، بلکه آنان منفور بارگاه الهی هستند.
بزرگی و کبریایی شایستهٔ خدواند کبیر است نه یک انسان ضعیف که از نطفه‌ای کثیف از نیستی به هستی تبدیل شده است. مایهٔ شرم است بر چنین اشخاصی که با وجود ضعف و ناتوانی، خود را بر دیگران برتر و بقیه را ناچیز و حقیر بدانند. رسول الله – صلی الله علیه وسلم- در مورد متکبرین می‌فرماید: «لَا یَدْخُلُ الجَنَّةَ مَنْ کَانَ فِی قَلْبِهِ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ مِنْ کِبْرٍ»؛ کسی که در دلش به اندازهٔ ذره‌ای از کبر باشد، وارد بهشت نمی‌شود.
از همین جهت تکبر نزد هیچ ملتی مورد قبول نیست و تمام ادیان سماوی پیروان خویش را از آن بر حذر داشته‌اند. متأسفانه مرض کبر در این زمانه بر امت محمدی به شدت تمام سرایت نموده تا جایی که علما نیز از آن در امان نیستند.
کسی که تکبر کند با کسان /٭/ به خاری شود کمتر از نا کسان
ضد تکبر، تواضع یکی از صفات حمیده و مورد پسند در اسلام است که سبب رفعت شأنِ انسان می‌شود. متأسفانه بسیاری از مردمی که خود را متواضع نشان می‌دهند، اعمال، کردار و رفتارشان بیانگر چیز دیگری است و با زبان حال، خواهان برتری هستند و در عین اینکه ادای تواضع‌کنندگان را درمی‌آورند، تکبر می‌ورزند که گویا این نفاق در تکبر است. خداوند متعال ما و خوانندگان عزیز را از این صفت بسیار زشت و رذیله در پناه خود نگه دارد.
نویسنده: عطاءالله محمدحسنی/ نیمروز