متأسفانه بسیاری از مردم تصورشان از حکومت اسلامی فقط قطع دست سارق و سنگسار زانی و محبوس کردن زن در خانه است. این تصور نادرست ناشی از تبلیغات منفی رسانه‌های اسلام‌ستیزانی است که چشم دیدن امنیت و آسایش مردم را زیر پرچم اسلام ندارند و مسلمانان را پیوسته درگیر جنگ می‌خواهند. اما تجربه‌ای که تاریخ […]

متأسفانه بسیاری از مردم تصورشان از حکومت اسلامی فقط قطع دست سارق و سنگسار زانی و محبوس کردن زن در خانه است. این تصور نادرست ناشی از تبلیغات منفی رسانه‌های اسلام‌ستیزانی است که چشم دیدن امنیت و آسایش مردم را زیر پرچم اسلام ندارند و مسلمانان را پیوسته درگیر جنگ می‌خواهند. اما تجربه‌ای که تاریخ پرافتخار ما دارد و حقیقت هم همین است، این است که از نظر عدالت، امنیت، رفاه و آسودگی، رسیدگی به حقوق اقلیت‌ها و… بهترین حکومت حکومت اسلامی است و اینکه تمام جهان کفر دست به دست هم داده که جلوی برپایی چنین حکومتی را در ممالک اسلامی بگیرند، فقط بدین خاطر است که سیستم حکومت‌داری آنها از طرف ملت‌هایشان زیر سؤال نرود و دموکراسی موهوم‌شان بدنام نشود.
کسانی که بر حدود شرعی اعتراض می‌کنند، هدف از اجرای آنها را نفهمیده‌اند که این‌ها زواجر/ بازدارنده هستند نه توهین به حقوق بشر؛ وگرنه در قانون هر کشوری برای هر جرمی سزایی مشخص شده است که به مراتب از حدود شرعی زیان‌بارتر است. باری در یکی از مجلات کویت تقریباً مربوط به دههٔ ١٩٨٠ یا ١٩٩٠ میلادی خواندم که مردی به اتهام سرقت به ده یا پانزده سال حبس محکوم شده بود، فریاد می‌زد، حاضرم دستم را قطع کنید، اما نمی‌خواهم این مدت را در حبس به سر ببرم و دور از خانواده و شرمندهٔ فرزندانم باشم.
همچنین سنگسار یکی از احکام سنگین اسلام است که بسان سنگین بودنش، اثبات جرمش بسی سنگین‌تر است و شریعت اسلام در وهلهٔ اوّل – ولو اینکه جرم به اثبات برسد-، باز هم دستور به چشم‌پوشی می‌دهد نه اینکه فوراً حکم را اجرا کند و حتىٰ شاهدان صحنه را چنان تلقین می‌کند که از ادای شهادت دست بکشند. اگر جرم به طریقهٔ شرعی به اثبات برسد، اسلام دستور به سنگسار می‌دهد؛ بدین خاطر که زن و مردی که سنگ بنیان خانوادهٔ خویش را خراب کرده‌اند، با همین سنگ سرکوب شوند تا دیگران عبرت گرفته، جرأت نکنند ارزش‌های اخلاقی خانواده را زیر پا بگذارند.
اما خانه‌دار بودن زن هرگز بدین معنی نیست که اصلاً از خانه ره به جایی نبرد، بلکه بیرون از خانه هم می‌تواند به اموری که شایستهٔ شأن اوست، بپردازد و خارج از توان و لطافت زنانگی‌اش مکلف نخواهد شد. زن می‌تواند در حکومت اسلامی با پوشش مناسب به کارهایی که مربوط به زنان است، رسیدگی کند، تجارت کند، کارمند باشد، پزشک و پرستار باشد، اما حکومت اسلامی هیچگاه از زن نمی‌خواهد همدوش مردان به کارهای مشقت‌بار بپردازد و لطافتش خدشه‌دار شود، بلکه می‌خواهد به اموری بپردازد که غرور زنانگی‌اش شکسته نشود و مثل کالای تبلیغاتی دست به دست نشود. اما تصویری که غرب از حقوق مساوی زن و مرد ارائه می‌دهد و به گمان خودش به زنان آزادی داده است، مکر و فریبی بیش نیست و به قول دکتر عمر عبدالکافی، آنها آزادی زن را نمی‌خواهند، بلکه آزادیِ رسیدن به زن را می‌خواهند.
این را هم باید دانست که حکومت اسلامی، قبل از اجرای حدود به اصلاح اعمال و افکار خواهد پرداخت و زمینهٔ رفاه و زندگی سالم را از نظر سیاسی، اجتماعی و اقتصادی فراهم خواهد کرد و بازار سرقت و زنا را کاسد نموده و رسیدن به آسایش، کسب حلال و ازدواج را بسیار آسان و ارزان می‌کند تا کسی به راه خلاف نرود که به اجبار، حدود بر او اجرا شوند.

✍🏻 زبیر حسین‌پور