مولانا سید عبدالکریم حسین‌پور در مراسم نماز جمعه (۳ اسفند ۱۳۹۷) شهر گشت سراوان با اشاره به علامات ایمان، ایمان  همراه با عمل صالح را موجب نجات از جهنم بیان کرد. به گزارش سنت آنلاین، مولانا سید عبدالکریم حسین‌پور با قرائت حدیث «ﻣﻦ ﺃﻋﻄﻰٰ ﻟﻠﻪ، ﻭﻣﻨﻊ ﻟﻠﻪ، ﻭﺃﺣﺐ ﻟﻠﻪ، ﻭﺃﺑﻐﺾ ﻟﻠﻪ، ﻓﻘﺪ ﺍﺳﺘﻜﻤﻞ ﺍﻹﻳﻤﺎﻥ» به […]

نجات از جهنم تنها به ادعا نیست، ایمان و عمل صالح موجب نجات‌اندمولانا سید عبدالکریم حسین‌پور در مراسم نماز جمعه (۳ اسفند ۱۳۹۷) شهر گشت سراوان با اشاره به علامات ایمان، ایمان  همراه با عمل صالح را موجب نجات از جهنم بیان کرد.

به گزارش سنت آنلاین، مولانا سید عبدالکریم حسین‌پور با قرائت حدیث «ﻣﻦ ﺃﻋﻄﻰٰ ﻟﻠﻪ، ﻭﻣﻨﻊ ﻟﻠﻪ، ﻭﺃﺣﺐ ﻟﻠﻪ، ﻭﺃﺑﻐﺾ ﻟﻠﻪ، ﻓﻘﺪ ﺍﺳﺘﻜﻤﻞ ﺍﻹﻳﻤﺎﻥ» به توضیح و تشریح آن پرداخت و گفت: هر مسلمانی در زندگی خود مدعی ایمان کامل است و کسی هم این گمان را به خود راه نمی‌دهد که در ایمان ما نقصی باشد. در این حدیث رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم برای ایمان چهار علامت بیان کرده است، ما ببینیم آیا این نشانه‌ها در میان ما هستند یا نه؟ اگر باشند بدانیم که ایمان ما کامل است وگرنه تلاش کنیم که در وجود خود ایجاد کنیم و ایمان خود را کامل کنیم.

امام جمعهٔ شهر گُشت با اشاره به حدیث نبی کریم صلی‌الله‌علیه‌وسلم که «هر کس با صدق دل لا اله‌ الا‌ الله را بخواند وارد بهشت می‌شود»، افزود: اینجا شرایطی هم وجود دارد. الله تعالی در قرآن می‌فرماید: ﴿الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ﴾؛ «کسانی که ایمان آوردند و کار نیک انجام دادند.» کار نیک سبب دخول اولیه جنت می‌شود، گرچه با اعتقاد و باور داشتن به لا اله‌ الا‌ الله، انسان مسلمان هیچ وقت در جهنم نمی‌ماند و فقط به اندازه‌ای که گناهانش بسوزند، اما اگر بخواهیم ما با حساب اولیه که در قیامت انجام می‌گیرد و به آن ذات سریع الحساب حساب پس بدهیم، اینجا باید عمل باشد، تنها گفتن لا اله‌ الا‌ الله کافی نیست.

مدیریت عین العلوم گشت در ادامه به ترجمه و تشریح این حدیث رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم پرداخت و افزود: این حدیث چهار علامت برای مؤمن بیان می‌کند:

١- «ﻣﻦ ﺃﻋﻄﻰ ﻟﻠﻪ»؛ کسی ایمان خود را کامل می‌کند که به خاطر الله بدهد. هدف این است که هر بخشش که انسان می‌دهد، به خاطر رضامندی الله باشد، اگر بخاطر الله نباشد، ارزشی ندارد، همان عملی ارزش دارد که به خاطر الله باشد. پس لازم است که هر مسلمان نیت خود را تصحیح کند. در اینجا رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم یکی از علائم ایمان را این قرار داد که اعطا به خاطر الله باشد نه به خاطر کسب شهرت که او را بخشنده بگویند. حتیٰ در خرج و مخارجی که فرد برای اهل و عیال خود خرج می‌کند، ثواب هست تا جایی که از صدقه‌ای که می‌دهد هم ثوابش بیشتر است.

٢- «ﻭﻣﻨﻊ ﻟﻠﻪ»؛ اگر هم نمی‌دهد به خاطر الله ندهد یا خودش بخاطر الله خرج نکند. اگر نفس او چنان تقاضایی می‌کند که از نظر شریعت مقدس اسلام گرفتن آن جایز نیست؛ مثل شراب و مواد مخدر و… اینگونه مخارج وبالی بر او می‌شوند، لذا اگر چنین تصور کرد که چون خدا مرا از این کار منع کرده، در اینجا پولی خرج نمی‌کنم، به او ثواب می‌رسد و اگر پدری می‌داند که فرزندش پول را در جای حرام مصرف می‌کند، نباید به او بدهد.

٣- «ﻭﺃﺣﺐ ﻟﻠﻪ»؛ اگر کسی را دوست دارد به خاطر الله دوست داشته باشد، اگر با همسر خود، با پدر و مادر خود و سایر خویشاوندان خود محبت دارد، به خاطر الله باشد؛ چون دستور الله است که صله رحمی کند. پس محبت با هر کسی که باشد، به خاطر الله باشد.

٤- «ﻭﺃﺑﻐﺾ ﻟﻠﻪ»؛ اگر یکی از نزدیکان مرتکب خیانتی شده است و تو به خاطر الله از او دوری کنی و به خاطر خویشاوندی از خیانت او پشتیبانی نکنی، اگر با کسی بغض داری هم به خاطر الله باشد.